به گزارش خبرگزاری ، فوتبال فقط یک مسابقه نیست؛ بخشی از زندگی روزمره مردم است. وقتی صدای سوت داور بلند میشود، هزاران نفر از جایجای شهر راهی ورزشگاه میشوند تا لحظهای کنار هم فریاد بزنند و شادی کنند. اما پیش از رسیدن به آن هیجان، یک مسیر پر از دردسر انتظارشان را میکشد؛ مسیری که اغلب با ترافیک سنگین، شلوغی اتوبوسها و نبود حملونقل منظم گره میخورد.
در خیلی از کشورها، این مسیر بخشی از لذت هواداری است. هوادار بلیط بازی را میگیرد، سوار مترو یا اتوبوس ویژه میشود و بدون دغدغه تا جلو ورزشگاه میرود. اما در ایران هوادار بیشتر وقتش را در خیابانها و پشت چراغهای قرمز از دست میدهد. او برای رسیدن به سکوها باید ساعتها زودتر حرکت کند، هزینههای اضافی بپردازد و باز هم دیر به جایگاه برسد. نتیجه این است که تجربه تماشای بازی از همان ابتدا تلخ و پرمشقت شروع میشود.
آسمان همه جا یک رنگ است
از آزادی تهران تا نقشجهان اصفهان، از یادگار امام تبریز تا فولاد آرنا اهواز، روایت تماشاگران یکسان است. رسیدن به ورزشگاه سختتر از خود مسابقه است. ناوگان حملونقل کافی مخصوص هواداران برای رسیدن به ورزشگاه وجود ندارد، اطلاعرسانی درست انجام نمیشود و هماهنگی بین باشگاهها و مسئولان شهری کامل نیست. خیلیها با تاخیر وارد ورزشگاه میشوند، خیلیها اصلاً نمیرسند و خیلیها با خستگی و نارضایتی بازی را تماشا میکنند. همین موضوع باعث شده بخشی از صندلیها خالی بماند و بخشی از هواداران واقعی فوتبال از فضای زنده ورزشگاه محروم شوند.
هواداران فوتبال در شهرهای مختلف بارها تجربه کردهاند که رسیدن به ورزشگاه کمتر از خود مسابقه هیجان ندارد، اما این هیجان بیشتر از جنس استرس و دردسر است. خیلیها ساعتها زودتر راهی میشوند، با امید اینکه به موقع روی سکوها برسند، اما در میانه راه با صفهای طولانی، شلوغی ایستگاهها و ازدحام اطراف ورزشگاه روبهرو میشوند. تماس با سرگروههای هواداری هم همیشه راهحل نیست، چراکه ظرفیت اتوبوسها خیلی زود پر میشود و عده زیادی ناچارند از خودروی شخصی استفاده کنند. همین موضوع باعث شده اطراف ورزشگاههای بزرگ، مخصوصاً نقشجهان در اصفهان، در روزهای مسابقه به صحنهای از ترافیک سنگین و آشفتگی بدل شود.
هواداران مسبب این مشکل هستند؟
این مشکل البته در همه ورزشگاهها به یک اندازه دیده نمیشود. ورزشگاه فولادشهر، محل بازیهای ذوبآهن، بهدلیل ظرفیت کمتر و تعداد محدودتر هواداران معمولاً با چنین بحرانی مواجه نیست. اما وقتی پای ورزشگاهی مثل نقشجهان با گنجایش بالای ۷۰ هزار نفر به میان میآید، شرایط کاملاً متفاوت میشود. کافی است تیمی مثل پرسپولیس یا استقلال میهمان سپاهان باشد تا همه صندلیها پر شوند و حتی عدهای بازی را از روی راهروها تماشا کنند. در چنین شرایطی طبیعی است که ۱۲۰ اتوبوس پاسخگوی جمعیتی چنین گسترده نباشد و این پرسش پیش بیاید که مسئولان حملونقل شهری و همینطور کانون هواداران باشگاهها چه تدبیری برای حل این مشکل اندیشیدهاند.
«اتوبوس در اختیار هواداران گذاشتیم تا دردسر خاصی ایجاد نشود»
حسین پناهی، معاون بهرهبرداری شرکت واحد اتوبوسرانی اصفهان، در گفتوگو با خبرنگار میگوید: در خصوص بازیهای مهمی که در ورزشگاه نقشجهان برگزار میشود، تیم برگزارکننده مسابقه یعنی سپاهان از ما درخواست وسیله حملونقل میکند. برای مثال در دیداری که سپاهان مقابل پرسپولیس انجام داد، این باشگاه برای سهولت رفتوآمد هواداران درخواست ۱۲۰ دستگاه اتوبوس به ما ارسال کرد. کسانی که بلیط تهیه کرده بودند از ساعت ۱۶:۳۰ از سطح شهر حرکت کردند و به ورزشگاه نقشجهان رسیدند و سپس از ورزشگاه به سمت منزل بازگشتند. هدف از این کار این بود که برای هواداران دردسر خاصی ایجاد نشود و همچنین از ایجاد بار ترافیکی جلوگیری شود.
وی درباره ترافیک مقابل ورزشگاه نقشجهان اصفهان یادآوری میکند: ورزشگاه نقشجهان با توجه به موقعیتی که دارد، هنوز امکان بهرهبرداری از خط BRT و خطوط شهری را ندارد، اما شهروندانی که قصد سفر به آن محدوده را دارند میتوانند از خطوط باغ فدک و سایر خطوطی که از آن مسیر عبور میکنند استفاده کنند. همچنین در صورتی که در طول برگزاری بازی جمعیت بیش از حد پیشبینیشده باشد، آمادگی وجود دارد تا ۱۰۰ دستگاه اتوبوس دیگر اعزام شود تا هواداران راحتتر به ورزشگاه بازگردند.
اتوبوس داریم؛ درخواست بدهید
معاون بهرهبرداری شرکت واحد اتوبوسرانی اصفهان تأکید میکند: ما آمادگی داریم به هر تیم ورزشی که مسابقات مهم برگزار میکند و میخواهد هواداران خود را به اماکن ورزشی برساند، اتوبوس اختصاص دهیم تا از خدمات شرکت واحد اتوبوسرانی بهرهمند شوند.
پناهی در پاسخ به سوال خبرنگار مبنی بر اینکه «آیا شرکت واحد اتوبوسرانی نیاز به اتوبوسهای بیشتری برای رسیدن این کار به حد ایدهآل دارد یا نه» اینگونه پاسخ میدهد: پناهی در پاسخ به پرسش خبرنگار مبنی بر اینکه آیا شرکت واحد اتوبوسرانی برای رسیدن به شرایط ایدهآل نیاز به اتوبوسهای بیشتری دارد یا خیر، توضیح میدهد: ما آمادگی داریم تا ۳۰۰ دستگاه اتوبوس را در اختیار باشگاهها قرار دهیم، زیرا در فصل تابستان به دلیل تعطیلی مدارس و کاهش استفاده عمومی از ناوگان، این امکان برای ما فراهم است؛ اما درخواست باید از سوی باشگاهها ارائه شود. اگر باشگاه سپاهان برای بازی مقابل پرسپولیس درخواست ۳۰۰ دستگاه اتوبوس میداد، ما این تعداد را در اختیارشان قرار میدادیم، چرا که این موضوع یک کنش اجتماعی است و ورزش از نیازهای اساسی جامعه محسوب میشود. او همچنین اضافه میکند که بخش خصوصی هم میتواند در جابهجایی هواداران از شهرهای اطراف اصفهان، مانند هواداران پرسپولیس که از تهران به اصفهان میآیند، مشارکت داشته باشد؛ البته نباید از ظرفیت بخش خصوصی برای کمک به حملونقل درونشهری در این زمینه غافل شد.
توپ در زمین هواداران است؛ چرا نیمی از اتوبوسها خالی است؟
حسین کدخدایی، مدیر کانون هواداران سپاهان در گفتگو با خبرنگار میگوید: اتوبوسرانی فصل قبل هم در چند بازی به کمک سپاهان آمد ولی کلیت مطلب این است که وقتی شرکت واحد اتوبوسرانی، اتوبوس در اختیار باشگاه سپاهان قرار میدهد، پولش را دریافت میکند. شرکت واحد برای ۱۲۰ دستگاه اتوبوس که در اختیار باشگاه سپاهان قرار داده است، مبلغ قابل توجهی را دریافت کرده است و قرار نیست این اتوبوسها «مجانی» درا اختیار باشگاه قرار بگیرند که من برای هر بازی ۲۰۰ تا ۳۰۰ دستگاه درخواست بدهم. اگر شهرداری و شرکت واحد اتوبوسرانی به صورت رایگان این اتوبوسها را در اختیار ما قرار دهد، ما هم تا ۵۰۰ دستگاه درخواست میدهیم تا هواداران راحتتر به ورزشگاه بیایند.
وی با اشاره به این موضوع که امنیت مسافرانی که از اتوبوسها استفاده میکنند میافزاید: ما باید در بحث اتوبوسها مسئول داشته باشیم. ما معمولاً به رانندهها و مسئولین میگوییم «برو و یک نامه از شورای محله بیاور یا اینکه از یک ارگان یا نهادی تاییدیه دریافت کن» تا ما هم با خیال راحتتر ۴۰ بچه و جوان را به دست ایشان بسپاریم. در نهایت مسئولین اتوبوسها را از طریق ساز و کار تشکیلاتی خودمان انتخاب میکنیم.
مدیر کانون هواداران باشگاه سپاهان با اشاره به سختی حمل و نقل هواداران از حومه اصفهان به مقصد ورزشگاه نقش جهان نیز اشاره کرد و میگوید: ما ۴۰ دستگاه اتوبوس از راههای دیگر مانند بخش خصوصی برای شهرهای حومه اصفهان اختصاص دادیم؛ زیرا اتوبوسرانی را نمیتوان مجاب کرد که از شهرهای اطراف مانند شاهینشهر یا مبارکه هم هواداران را به ورزشگاه بیاورد.
کدخدایی در ادامه به یکی از معضلهایی که هواداران در اطراف ورزشگاه با آن مواجه هستند اشاره کرد و یادآور شد: هنگامی که یک بازی با تعداد هوادار زیاد در ورزشگاه نقش جهان برگزار میشود، بینظمی در اطراف ورزشگاه به بیشترین حد میرسد و همین موضوع باعث میشود همه چیز از نظم خارج شود و ترافیک سنگین به وجود میآید. هواداران خودروها را کنار خیابان پارک میکنند و این موضوع هم به بهوجود آمد ترافیک دامن میزند و احتمال دزدی و سرقت خودروها و موتورسیکلتها را افزایش میدهد. وقتی که چند پل هوایی یا مسیر مشخص برای عبور هواداران احداث شود، این دست اتفاقات هم کمتر دیده میشود؛ ما دیدیم که در جامجهانی قطر مسیرهای مناسبی برای عبور هواداران در نظر گرفته شده بود و ورزشگاهها در عرض ۱۵ دقیقه پر میشد یا خالی میشد. باید مسیرها هم اصلاح شوند و اگر یک پل روی این اتوبان داشته باشیم، دیگر شاهد ترافیک چند ساعته برای ورود به ورزشگاه یا خروج از ورزشگاه نخواهیم بود.
حق هوادار این نیست
به گزارش ، گفتههای معاون اتوبوسرانی روشن میکند که مشکل اصلی کمبود اتوبوس نیست. ظرفیت تأمین تا ۳۰۰ دستگاه وجود دارد، اما این ظرفیت زمانی به کار میآید که باشگاهها پیگیر باشند و هماهنگی درستی شکل بگیرد. آنچه در عمل دیده میشود این است که بخش بزرگی از توان حملونقل عمومی بلااستفاده میماند و هواداران، به ناچار بار اصلی رفتوآمد را به دوش بکشند.
هواداران فوتبال سزاوارند مسیر رسیدن به ورزشگاه به اندازه تماشای مسابقه دلنشین باشد. استفاده درست از حملونقل عمومی میتواند ترافیک را کاهش دهد، هواداری را آسانتر کند و حتی کیفیت تجربه ورزشی در ایران را ارتقا دهد. تا زمانی که باشگاهها و مسئولان شهری این موضوع را جدی نگیرند، هر بازی بزرگ در ورزشگاههای کشور نهتنها یک جشن ورزشی، که یک آزمون سخت برای سیستم حملونقل عمومی خواهد بود. به نظر میرسد مدیریت شهری به ویژه در زمینه حمل و نقل عمومی و کانونهای باشگاه باید هماهنگی بیشتری با یکدیگر داشته باشند تا این مشکل همیشگی که حداقل یک روز از هر هفته لیگ برتر در شهرها رخ میدهد مرتفع شود.
گزارش از: هادی حسینی، خبرنگار ورزش
منبع: imna-899502