نوبت به تخریب یک دروازه‌بان ملی‌پوش دیگر رسیده است؟

به گزارش خبرنگار مهر، فرهنگ فوتبال در قلب هوادار و دنبال کننده این رشته مهیج ورزشی بی شک فقط یک بازی نیست؛ ترکیبی از عشق، تعصب و گاهی بغض‌های فروخورده است. هوادارانی که سال‌ها با یک بازیکن نفس کشیده‌اند، شادی‌هایشان را با او تقسیم کرده‌اند و شکست‌ها را با او تاب آورده‌اند، طبیعی است که وقتی او پیراهن دیگری می‌پوشد، دلگیر شوند. اما مشکل از جایی آغاز می‌شود که این دلخوری، از دایره طبیعی اعتراض خارج می‌شود و به سمت ناهنجاری‌های اجتماعی می‌رود.

هواداران پرسپولیس هنوز فراموش نکرده‌اند روزی را که علیرضا بیرانوند، یکی از ستون‌های اصلی قهرمانی‌های چند سال اخیر، با پیراهن سرخ وارد زمین شد اما رنگ آن زمین تا آسمان با رنگ سرخ قبلی فرق داشت. ناراحتی آن‌ها قابل درک بود که بازمانده نسل طلایی یک دهه اخیر پرسپولیس ناگهان سر از تراکتور در آورد. بدون شک اعتراض آنها نیز در استادیوم‌ها طبیعی بود و باید پذیرفت این شعارهای هیجانی و حتی بغض روی سکوها بخشی از فرهنگ فوتبال در تمام دنیاست؛ اما خط قرمز از جایی رد شد که ارزش‌های انسانی و خانوادگی به سخره گرفته شد. جایی که شعارهای زننده، هواداران دو تیم را مقابل هم قرار داد و زیبایی فوتبال در گردوغبار درگیری‌ها گم شد.

حالا به نظر می‌رسد همان سناریو، این بار برای پیام نیازمند در حال تکرار است. دروازه‌بان ملی‌پوشی که سال‌ها با پیراهن سپاهان درخشید، حالا انتخاب تازه‌ای کرده و مقصدش پرسپولیس است. طبیعی است که هواداران سپاهان از این جدایی ناراحت باشند، اما تصاویر منتشرشده از اسکناس‌هایی با عکس نیازمند و لقب «بازیکن پولکی» نشان می‌دهد که خشم بخشی از سکوها در حال عبور از مرز اعتراض فوتبالی است.

امروز در نقش جهان، جدال سپاهان و پرسپولیس فقط یک بازی بزرگ در هفته دوم لیگ برتر نیست؛ نبردی است میان احساسات و عقلانیت هواداران. شاید حاشیه‌هایی در جریان بازی شکل بگیرد، شاید شعارهایی علیه دروازه‌بان سابق طنین‌انداز شود، اما یک حقیقت ساده وجود دارد: فوتبال همین‌قدر غیرقابل پیش‌بینی و همین‌قدر جذاب است. همان بازیکنی که دیروز قهرمان تیم شما بود، امروز می‌تواند با تصمیمی تازه وارد مسیر دیگری شود.

هوادار اگر به معنای واقعی «عاشق فوتبال» باشد، باید پیش از هر فریاد و شعاری به یاد بیاورد که فوتبال بدون همین انتقال‌ها، بدون همین رفت‌وآمد بازیکنان و حتی بدون خیانت‌های به‌ظاهر تلخ، چیزی از جذابیت خود نداشت. شاید بزرگترین هنر روی سکوها، همین باشد: اعتراض کنید، فریاد بزنید، اما زشتی را فرهنگ رایج فوتبال نکنید!