به گزارش خبرگزاری ، بسکتبال ایران، روزهای بحرانی و پرچالشی را پشت سر می‌گذارد. لیگ برتر که زمانی نماد رقابت حرفه‌ای در این رشته بود، اکنون با مشکلاتی نظیر انصراف تیم‌ها، ضعف مدیریت و افت کیفیت فنی دست‌وپنجه نرم می‌کند. تنها در فصل جاری، چهار تیم از لیگ دسته یک به‌دلیل کمبود تیم‌های واجد شرایط، به لیگ برتر آورده شدند که این تصمیم، گویای عمق بحران و نبود ساختار مدیریتی اصولی در بالاترین سطح بسکتبال کشور است. از سوی دیگر، انضباط مالی نامناسب و بی‌ثباتی در باشگاه‌ها، مسیر رشد و حرفه‌ای‌سازی را مسدود کرده و حتی تیم‌های باسابقه‌ای همچون ذوب‌آهن را نیز در وضعیت نابسامانی قرار داده است.
در کنار مشکلات داخلی، بسکتبال ایران در صحنه‌های آسیایی نیز از جایگاه پیشین خود فاصله گرفته است، در حالی که ایران در گذشته‌ای نه‌چندان دور قهرمان آسیا بود و به المپیک نیز راه یافته بود، اما در سال‌های اخیر نتایج ضعیف نشان‌دهنده سقوطی بی‌سابقه است. فاصله گرفتن از اصول مدیریت تخصص‌محور و روی آوردن به تصمیم‌گیری‌های غیرکارشناسی در فدراسیون، وضعیت را پیچیده‌تر کرده و بسکتبال ایران را در مسیر سراشیبی قرار داده است.
اکنون که بحران در هر دو سطح داخلی و آسیایی نمایان شده است، بیش از هر زمان دیگری نیاز به بازنگری در مدیریت، سرمایه‌گذاری و زیرساخت‌ها احساس می‌شود. آیا بسکتبال ایران می‌تواند از این دوران تاریک عبور کند و به روزهای اوج خود بازگردد؟ یا این افت، سرآغازی برای دورانی طولانی از ناکامی‌ها خواهد بود؟
حال بسکتبال کشور خوب نیست
افشین رضاپور، کارشناس بسکتبال به خبرنگار می‌گوید: حال بسکتبال خوب نیست؛ ما شاهد سقوط متوازن بسکتبال ایران هستیم. ما در همه زمینه‌ها، شاهد سقوط بسکتبال هستیم که بیشتر به واسطه ناکارآمدی مدیریتی در بسکتبال رخ داده است.
وی درباره وضعیت لیگ برتر بسکتبال می‌افزاید: شیب نزولی لیگ برتر بسکتبال از دو فصل قبل آغاز شد و در فصل جاری، این شیب نزولی شدت بیشتری گرفته است. لیگ برتر با مشکلاتی همچون جذب سرمایه‌گذار و حضور تیم‌ها دست‌وپنجه نرم می‌کند. همان ابتدای لیگ، چهار تیم از لیگ برتر انصراف دادند و چهار تیم از لیگ دسته یک جایگزین شدند؛ همین موضوع نمایانگر سقوط فاحش وضعیت فنی لیگ برتر است. ما چهار تیم آوردیم که سال گذشته در لیگ دسته یک به جمع هشت تیم برتر هم نرسیدند. سال جاری هم تا نیم‌فصل ۱۲ تیم در لیگ حضور داشتند، اما بعد از نیم‌فصل، روند لیگ با ۱۱ تیم ادامه پیدا کرد.
کارشناس بسکتبال در پاسخ به سوال خبرنگار درباره خروج فولاد هرمزگان و ورود ذوب‌آهن در اواسط لیگ تصریح می‌کند: ابتدا باید بگویم بسکتبال ذوب‌آهن این روزها حال خوشی ندارد. مربی این تیم، به‌دلیل ارتباطاتی که با فدراسیون دارد و عضو کمیته فنی است، تیم را حفظ کرده است. ذوب‌آهن تا امروز پولی به بازیکنانش نداده و به‌هیچ‌وجه به فکر بازیکن نیست.
در ورزش کشور انضباط مالی وجود ندارد
رضاپور یادآور می‌شود: یک موضوع کلی در ورزش کشور ما وجود دارد، آن هم موضوع «انضباط مالی» است که باشگاه‌های ما انضباط مالی ندارند. در واقع تعریف درستی از باشگاه در ورزش ما وجود ندارد و بخش خصوصی سرمایه‌گذاری درستی در زمینه ورزش انجام نمی‌دهد. همه می‌دانیم این مشکلات در ورزش وجود دارد و مختص به بسکتبال نیست، اما «چگونه مدیریت کردن» هم مهم است. ما در بسکتبال مدیریت خوب نداریم؛ وقتی در بالاترین سطح مسابقات، چهار تیم از لیگ یک به لیگ برتر می‌آوریم، نشان دهنده این موضوع است که ضعف مدیریتی داریم.
مشخص نیست سازمان لیگ بسکتبال چه می‌کند؟
وی ادامه می‌دهد: سوءمدیریت باعث می‌شود تا باشگاهی که زحمت کشیده و به لیگ برتر آمده است، اشتیاقش را از دست بدهد و با خود بگوید «اگر به این راحتی می‌شد به لیگ برتر آمد، من هم در خانه می‌نشستم و تلاش نمی‌کردم.» وقتی هیچ سیستم صعود و سقوطی وجود ندارد، چگونه می‌توان لیگ را مدیریت کرد؟ این آثار ناکارآمدی مدیریتی است.
کارشناس بسکتبال تصریح می‌کند: سازمان لیگ هم یک سازمان بی‌دروپیکر است که مشخص نیست در این سازمان دقیقاً چه می‌کنند! سازمان لیگ یعنی چه؟ طی سه سال گذشته، سه رئیس برای سازمان لیگ مشخص شده است. این موارد در بسکتبال نشان می‌دهد ناکارآمدی مدیریتی وجود دارد.
رضاپور در پاسخ به پرسش خبرنگار درباره راهکارهای پیشنهادی برای رفع این مشکلات می‌افزاید: طی چندسال گذشته، افرادی که در زمینه بسکتبال تخصص داشتند را از دست دادیم و افرادی آمدند که تا پیش از فدراسیون جواد داوری، آن‌ها را نمی‌دیدیم؛ تخصص‌گرایی در فدراسیون بسکتبال از بین رفت. با رابطه و به بهانه اینکه «در انتخابات به جواد داوری کمک کرده‌ایم» پست گرفتند و مسئولیت‌ها اینگونه تقسیم شده است. پیشکسوتان بسکتبال هم نسبت به این موضوع بی‌تفاوت هستند. برخی دیگر از پیشکسوتان هم با همه کار می‌کنند و بسکتبال برای آن‌ها مهم نیست. آن‌ها به‌جای اینکه در خانه بنشینند، ترجیح می‌دهند در فدراسیون بسکتبال بنشینند. در کل بسکتبال برای کسی مهم نیست و همه نسبت به این رشته بی‌تفاوت شده‌اند.
تلاش تیم‌های حاضر در لیگ برتر ستودنی است
وی درباره سطح لیگ برتر و ارزش قهرمانی آن خاطرنشان می‌کند: این چرخه فقط با همین باشگاه‌ها ادامه پیدا می‌کند و بی‌برنامگی‌ها موجب این شده است که همین باشگاه‌ها باقی بمانند؛ پس باید تلاش این باشگاه‌ها با این مقدار سرمایه که به بسکتبال آوردند را ارج نهاد. ما در این لیگ چند تیم خوب داریم که برخی از آن‌ها ریشه در تاریخ بسکتبال کشور دارند و چند تیم هم با سرمایه‌گذاری درست و جدید آمده‌اند، امیدوارم قهرمانی بین این تیم‌ها تقسیم شود.
کارشناس بسکتبال درباره جایگاه بسکتبال ایران در آسیا پس از بحران‌های اخیر یادآور می‌شود: ما چندین دوره در آسیا قهرمان شدیم؛ آخرین‌بار در سال ۲۰۱۷ نایب‌قهرمان شدیم که مسابقات آسیایی در فرمت قبلی برگزار شد. پس از آن در سال ۲۰۱۹ به‌عنوان برترین تیم آسیایی به جام جهانی رفتیم و سهمیه المپیک ۲۰۲۰ را هم کسب کردیم. این سابقه خوب برای سال‌های خیلی دور نیست و به سال ۲۰۲۰ که پیش از این فدراسیون است، مربوط می‌شود. ما در بسکتبال آسیا، هیچ‌وقت چنین مشکلاتی که اکنون داریم را نداشتیم! فاصله بسکتبال آسیا با بسکتبال سایر نقاط زیاد است و اگر مدیریت درستی داشته باشیم، در تمام رده‌ها باید روی سکو باشیم، اما در سال‌های اخیر از سکوها دور ماندیم.
به گزارش ، لیگ برتر بسکتبال ایران که زمانی می‌توانست محلی برای شناسایی استعدادها و نمایش قدرت بسکتبال کشور باشد، اکنون با مشکلاتی جدی دست‌به‌گریبان است. نبود ساختار مدیریتی منسجم و انضباط مالی، همراه با تصمیم‌گیری‌های عجولانه همچون ورود تیم‌های دسته یک به لیگ برتر، در عمل از ارزش این رقابت‌ها کاسته است. این روند نزولی، انگیزه تیم‌ها و بازیکنان را کاهش می‌دهد و چهره‌ای غیرحرفه‌ای از بسکتبال ایران را به نمایش گذاشته است.
از سوی دیگر، بسکتبال ایران در عرصه‌های بین‌المللی نیز جایگاه خود را از دست داده است. اگرچه ایران در گذشته نه‌چندان دور به‌عنوان قدرت اول آسیا شناخته می‌شد، اما نتایج ضعیف سال‌های اخیر نشان می‌دهد که فاصله میان ایران و تیم‌های برتر آسیا به‌دلیل ضعف مدیریت، عدم سرمایه‌گذاری کافی و نبود برنامه‌ریزی دقیق، به شکل قابل‌توجهی افزایش یافته است.
اکنون آینده بسکتبال ایران به بازنگری‌های جدی در مدیریت، تقویت زیرساخت‌ها و جذب سرمایه‌گذاران حرفه‌ای وابسته است. بدون توجه به این مسائل، نه‌تنها لیگ داخلی به سقوط ادامه خواهد داد، بلکه بسکتبال ایران در سطح آسیا نیز از رقابت خارج خواهد شد. آیا تصمیم‌سازان این رشته می‌توانند مسیر را اصلاح کنند و بار دیگر این ورزش را به جایگاه شایسته‌اش بازگردانند؟ یا ناکامی‌ها همچنان ادامه خواهد داشت؟ پاسخ به این سوالات، سرنوشت آینده بسکتبال کشور را مشخص خواهد کرد.
