به گزارش خبرگزاری ، طی سالیان اخیر ماجرای انحلال برخی تیم‌های مختلف ورزشی همواره یک معضل عجیب‌وغریب بوده و در باشگاه‌های اصفهانی بیداد می‌کند. سپاهان و ذوب‌آهن که قطب ورزش ایران نیز به‌شمار می‌روند با ثبت آمار منفی بیشترین انحلال تیم‌های ورزشی، سردمدار قضیه ناکامی و نتیجه‌نگرفتن با رشته‌هایی زیر سایه فوتبال بوده‌اند.
اتفاقی که بدون‌شک جای تأمل و بررسی دارد چرا که از لحاظ بودجه و سرمایه این دو باشگاه هیچ‌گونه مشکلی برای فعالیت در همه رشته‌های ورزشی ندارند.
به‌غیر از باشگاه‌های دولتی ذوب‌آهن و سپاهان، چند باشگاه خصوصی نیز در اصفهان تا حدودی همین راه نادرست و غلط را طی می‌کنند که البته اکثر آن‌ها به‌علت نداشتن بودجه کافی و همچنین توجهات ناکافی اسپانسرها و پخش‌های زنده تلویزیونی و رسانه‌ای تصمیم به کناره‌گیری از تیم‌داری در رشته‌های بزرگ و پراهمیت ورزشی می‌گیرند. از همین‌رو سعی کرده‌ایم در یک گزارش به چرایی این اتفاقات بپردازیم.
تیم فوتبال زنان ذوب‌آهن دو فصل پیش، تیم والیبال زنان ذوب‌آهن در فصل جاری، تیم بسکتبال زنان ذوب‌آهن در فصل جاری، تیم بسکتبال مردان سپاهان دو فصل پیش، تیم فوتسال مردان سپاهان دو فصل پیش، تیم وزنه‌برداری مردان ذوب‌آهن در فصل جاری، تیم والیبال مردان ذوب‌آهن در سال‌های دور منحل شدند و اگر پیشگیری نمی‌شد تیم بسکتبال مردان ذوب‌آهن نیز ممکن بود با تصمیم مدیران این باشگاه به چنین سرنوشتی دچار شود.
منافعی در تیم‌داری برای باشگاه‌ها وجود ندارد
مجتبی فریدونی مدیرعامل اسبق باشگاه ذوب‌آهن در رابطه با رفت‌وآمدهای بدون حساب‌وکتاب باشگاه‌ها در رشته‌های ورزشی به خبرنگار می‌گوید: باشگاه‌های ورزشی به‌علت اینکه حرفه‌ای هستند قاعدتاً هدف‌شان قهرمانی در لیگ‌هایی است که درون آن فعالیت می‌کنند و زمانی‌که به‌دلایل مختلف رقم خوردن قهرمانی و موفقیتِ آن تیم‌ها محقق نمی‌شود و چنانچه محقق هم شود منافع زیادی برایشان متصور نیست.
اگرچه در اصل هدف‌شان قهرمانی در رشته‌های ورزشی است اما موارد دیگر مانند ایجاد شورونشاط، سالم‌سازی جامعه و استفاده افراد ساکنین شهر از امکانات آن باشگاه از دیگر عوامل تیم‌داری‌شان محسوب می‌شود.
وی می‌افزاید: خیلی زمان‌ها اکثر باشگاه‌ها تمایلی به داشتن تیم در رشته‌ها ندارند و به‌جز فوتبال، رشته‌های دیگر طرفدار ندارند. بماند که فوتبال هم رشته اقتصادی و درآمدزایی برای باشگاه‌ها نیست و اگر چند هزار میلیارد نیز هزینه کنند به نتیجه خاصی نمی‌رسند و این قضیه در سایر رشته‌ها به‌طور کامل سودآور نیست.
فعالیت باشگاه‌ها در رشته‌ها نباید به ناکامی منجر شود
مدیرعامل اسبق باشگاه ذوب‌آهن خاطرنشان می‌کند: برخی مواقع نیز بنا بر درخواست مقامات استانی و فدراسیون‌ها مبنی‌بر حضور آن باشگاه‌ها در رشته‌های ورزشی برای تقویت رشته مدنظر و اینکه درب آن فدراسیون به‌نوعی تخته نشود به باشگاه‌ها فشار می‌آورند و اگر هم تمایل نداشته باشند، بازهم تیم‌داری می‌کنند.
فریدونی ادامه می‌دهد: دلایل انحلال رشته‌ها متفاوت است و اگر فشارها برداشته شده و پیگیری‌ها کاهش یابد باشگاه‌ها نیز فعالیت‌شان در رشته‌هایی به‌جز فوتبال را با نداشتن منابع‌مالی، منابع‌انسانی، زمان و هزینه‌های جانبی بازیکنان، به‌مرور محدود و قطع می‌کنند.
وی در ادامه تصریح می‌کند: اگر بخواهیم حرفه‌ای نگاه کنیم باشگاه‌ها و تیم‌ها به کل ایران متعلق هستند اما به‌هرحال در هر استان شرایط فرق می‌کند و باشگاه‌ها برای اینکه موازی‌کاری نکنند تصمیم می‌گیرند در برخی رشته‌ها فعالیت نکنند. اما در صورت فعالیت در رشته‌ها باید به‌گونه‌ای تیم بسته شود که به سرخوردگی و ناکامی ختم نشود تا به سراغ منحل کردن تیم‌ها نروند و به رشته‌هایی وارد شوند که می‌توانند از پس‌شان بربیایند.
این کارشناس اقتصادی همچنین می‌گوید: باشگاه ذوب‌آهن به‌علت محدودیت بودجه‌اش ناچار بود که بین رشته‌ها انتخاب کند که در کدام‌یک تیم داشته باشد و علی‌رغم اینکه تصمیم به انحلال در بسکتبال گرفته بود به‌دلیل فشارها بازگشت که البته این هم محدود است. اما سپاهان محدودیت مالی ندارد و با این وجود همچنان تصمیم می‌گیرد اکثر بودجه‌اش را در فوتبال بگذارد. گاهی زمان‌ها نیز برحسب علاقه مدیرعامل یا عضو هیئت‌مدیره در یک رشته تیم‌داری می‌کنند.
فریدونی در پایان خاطرنشان می‌کند: بخش خصوصی هم برای برند سازی وارد رشته‌ها می‌شوند و علی‌رغم اینکه برای آن‌ها سود و دستاورد مالی ندارد و دچار حواشی هم می‌شوند تصمیم می‌گیرند که تیم‌ها را منحل کنند و البته انتظار خاصی هم از بخش خصوصی نباید داشت.
انحلال تیم‌ها برای توجه به فوتبال
علی خسروی سرمربی و کارشناس بسکتبال نیز درباره اقدامات باشگاه‌ها در رشته‌های ورزشی به خبرنگار می‌گوید: این ماجرا گریبان‌گیر خیلی از رشته‌ها می‌شود. به‌دلیل اینکه بیشتر باشگاه‌ها اهمیت‌شان روی فوتبال است. به‌عنوان مثال همزمان با انحلال تیم بسکتبال سپاهان که سه‌فصل پیش با تصمیم مدیران وقت این باشگاه اتفاق افتاد، چند تیم دیگر در این باشگاه نیز منحل شدند و طبق چیزی که ما شنیدیم آن بودجه‌ای که قرار بود صرف هزینه در آن رشته‌ها شود به فوتبال تزریق شد.
وی می‌افزاید: همچنین فدراسیون‌ها ورزشی نیز اگر به‌جای دخالت کردن در کار باشگاه‌ها و دست داشتن در انتخاب کادر فنی تیم‌ها، از این تیم‌ها حمایت کنند که باشگاه‌ها به سمت‌وسوی منحل کردن تیم‌های ورزشی نروند خیلی بهتر است. به‌عنوان نمونه اینکه رئیس یا اعضای هیئت‌رئیسه یک فدراسیون ورزشی بخواهند در انتخاب سرمربی تیم‌های لیگ‌برتری تأثیر داشته باشند اصلاً خوب نیست و می‌توانند با توانمندی‌شان اسپانسرهای بیشتری را به رشته‌شان جذب کنند.
این کارشناس بسکتبال تصریح می‌کند: خیلی از باشگاه‌ها نیز زیر بار دخالت فدراسیون در تصمیمات تیم‌هایشان نمی‌روند و به‌طور کامل قید همه‌چیز را می‌زنند. زمانی‌که باشگاه‌ها رفتارهای نادرست ببیند و از طرف برخی‌ها خط‌ومشی برای آن‌ها معین شود دلسرد می‌شوند. هزینه‌های رفت‌وآمد و سفرهای استانی، اسکان و سایر مبالغ سنگین برای عقد قرارداد با مربیان و کادرفنی مجموعه‌ای از عوامل برای انحلال تیم‌های ورزشی در باشگاه‌ها می‌شوند.
خسروی در پایان تصریح می‌کند: بدون تعارف فعالیت باشگاه‌ها در رشته‌های ورزشی مختلف برای آن‌ها هیچ‌گونه درآمدی ندارد. زمانی‌که صرفاً یک سرمایه‌گذاری صورت بگیرد و هیچ سودآوری برای باشگاه‌ها نداشته باشد پس از یک الی دو سال از تیم‌داری پشیمان می‌شوند. مخصوصاً اینکه چنین ماجرایی برای مجموعه‌های خصوصی بیشتر صدق می‌کند چرا که باشگاه‌های دولتی تا حدودی می‌توانند از پس هزینه‌ها بربیایند اما باشگاه‌های خصوصی هیچ عایدی نخواهند داشت.