اما با نگاهی به گذشته می شود یادآور شد جواد نکونام مربیگری را در سال 96با تیم دسته یکی خونه به خونه بابل شروع کرد که آن هم با اولین شکست پس از اختلاف با مالکین تیم را رها کرد.
همان سال به نساجی رفت و در هفته آخر با حرف و حدیث های آن زمان به لیگ برتر صعود کرد.
نکونام در سال 98 به فولاد رفت آن هم با تیمی که شرایط چندان مناسبی نداشت و هفته های اول رقابت ها را با نتایج غیر قابل قبولی شروع کرده بود ولی می توان گفت با مدیرعامل شدن سعید آذری، فولاد از شرایط بحرانی خود گذ‌شت و در نهایت سوم لیگ‌برتر شد.
نکونام بعد از آن توانست با فولاد و اذری به قهرمانی جام حذفی دست پیدا کند.
و این شادی خوزستانی زیاد طولی نداشت.
چون در فصل بعد مسابقات لیگ برتر با رفتن سعید آذری از فولاد، جواد نکونام علی رغم همه تلاش هایش در، رفت و برگشت با تیم قرمزپوش اهوازی به نتایج خوبی نرسید.
نکونام زمانی در راس تیم استقلال قرار گرفت که این تیم پرحاشیه بحران مدیریت داشت و دارد.
او که در تمام سال های مربیگری اش نشان داده درسش در فوتبال را از کی‌روش به خوبی آموخته است اما حساسیت و برخی خصوصیات اخلاقی اش را از مربی فعلی تیم ملی فرا گرفت. اکنون او در اداره تیم برای کسب نتیجه، نیاز به مدیری کاردان و کارکشته در راس باشگاه دارد تا شاید به نتیجه دلخواهش برسد.
اما این در شرایطی است که سمیعی مدیر عامل استقلال تمام سابقه اش به حضور در مدیریت ورزش از سال 1400در امور قراردادها، عضویت در هیات مدیره و پس از واگذاری استقلال به هلدینگ خلیج فارس به عنوان مدیر عامل خلاصه می‌شود.
فردی که علاوه بر عدم آشنایی با ورزش اشتباهات مهلکی در استقلال داشته است.
نا هماهنگی با نکونام آن هم با روحیات خاص، نحوه تیم بستن و حواشی جذب بازیکنان خارجی، مصاحبه مشاورش بر علیه سرمربی و البته بالانس نبودن هیات مدیره سفارشی استقلال را به این روز انداخته است.
در نهایت باید گفت به نظر می رسد هلدینگ خلیج فارس با ترمیم هیات مدیره، انتخاب مدیرعاملی توانمند و ابقای نکونام می تواند در ادامه مسابقات به نتایج در خور شانی دست پیدا کند چون در صورت برکناری نکونام و حضور سمیعی، استقلال این فصل در جمع مدعیان نخواهد بود، همانگونه که اکنون هم مدعی نیست.
یادداشت: امین کریمیان