به گزارش خبرگزاری ، ساعت ۱۵:۱۵ بود که به سالن پیروزی رسیدم. از تجمع و شلوغی جلوی سالن پیروزی می‌شد متوجه شد که اتفاق مهمی در حال رخ دادن است. وارد سالن پیروزی که شدم بازیکنان دو تیم در حال گرم کردن خود پیش از آغاز تقابل و هواداران گیتی‌پسند با پرچم‌هایی سفید و قرمز از روی سکوها در حال شعر خواندن و شعار دادن، بودند. هرچند تیم گیتی‌پسند روزهای پرهوادارتری در طول بازی‌های لیگ داشت، دیروز جمعیت کمتر، اما قابل توجهی حضور داشتند.
در سکوی مقابل پدر بزرگی همراه با دو پسر بچه که به نظر می‌رسد نوه‌هایش باشند نشسته بودند و دو بچه لقمه‌هایی که در دست دارند را گاز می‌زنند. در گوشه‌ای دیگر شش پسر حدوداً ۱۶-۱۷ ساله با لباس‌های قرمز رنگ گیتی‌پسند نشسته‌اند و با هیجان با یک دیگر گفت‌وگو می‌کنند. از سکوهای سمت راست دو نفر با طبلی بزرگ در دست وارد می‌شوند و به میانه سکوی شلوغ‌تر می‌روند. شخصی دیگر تلاش بر هماهنگ کردن شعر و شعارها دارد و چند نفر نیز مسئول ایجاد نظم هستند. در چند گوشه هوادارانی با پرچم و لباس تیم‌های دیگر اصفهانی به چشم می‌خورند که برای حمایت از تیم فوتسال شهرشان به سالن آمده‌اند. چهار بنر بزرگ از سخنان مقام معظم رهبری در خصوص حضور پرشور در پای صندوق‌های رأی نصب شده است تا یادآوری باشد برای خلق حماسه‌ای دیگر.
از بلندگو مدام اسامی مسئولان کشوری و استانی، ورزشی و فوتسالی حاضر در سالن اعلام می‌شود. فکر کنم تاکنون سالن پیروزی مگر در روزهای انگشت‌شمار این تعداد مسئول به خود ندیده باشد. از استاندار تا معاون وزیر، از مسئولان فدراسیون تا مدیر کل ورزش استان همه برای حضور در پنجمین قهرمانی تیم فوتسال گیتی‌پسند و شرکت در خوشحالی گیتیزن‌ها به سالن پیروزی آمده بودند.
هرچند تیم فوتسال گیتی‌پسند چهار هفته مانده به پایان لیگ با رکوردشکنی و نداشتن باخت، قهرمانی خود را با حداکثر امتیاز ممکن قطعی کرده بود، اما این موضوع هیچ چیزی از شور و شوق جشن قهرمانی و بازی پایانی لیگ کم نکرده بود. همه با هیجان منتظر شروع بازی بودند. با ورود بازیکنان دو تیم به زمین و پس از پخش آیات کلام الله مجید، بازیکنان به زمین رفتند تا بازی را آغاز کنند. نفس‌ها در سینه حبس شده بود تا داور سوت شروع را بزند.
با نواخته شدن سوت شروع بازی، جو هواداران و شعارها تغییر کرد و همه یک صدا تیم را برای پیروزی پر گل تشویق می‌کردند. با وجود این که تیم شهرداری ساوه می‌دانست که نتیجه بازی تغییری در جایگاه و قهرمانی نخواهد داشت، اما از جنگیدن برای گلزنی و توقف حریف دست بر نداشته بود. اولین گل را خیلی زود محمدحسین درخشانی از خط دروازه تیم ساوه رد کرد تا تشویق‌ها بیشتر شود. خیلی زود گل دوم برای گیتیزن‌ها با شوت علیرضا عسگری به ثمر رسید تا توقع همه اصفهانی‌ها برای کسب قهرمانی با پیروزی پرگل به واقعیت نزدیک شود. گل‌های بعدی توسط مهدی کریمی، مهدی محمدخانی و محمدحسین درخشانی از خط دروازه گذشتند تا گیتی‌پسند پنجمین قهرمانی‌اش در لیگ برتر فوتسال را با پیروزی پنج گله جشن بگیرد. خوشحالی را از تک‌تک پاس‌ها، فریادها و نگاه‌های بازیکنان می‌شد، فهمید. بازیکنان و تیمی که حتی در روز قهرمانی‌شان یک ثانیه در طول بازی کم نگذاشتند.
بلافاصله پس از به صدا در آمدن سوت پایان بازی، نور سالن کم شد و افراد مختلف خیلی سریع برای برپایی سن جشن قهرمانی و انجام آتش‌بازی و نورپردازی به زمین رفتند و برای برپایی هرچه سریع‌تر به تکاپو افتادند. در همین حین از امیر لامعی داور پرسابقه فوتسال که از دنیای قضاوت خداحافظی کرده بود تجلیل شد و پس از اهدای گل و تقدیرنامه، وی دور افتخاری زد و در نور کم سالن و دست زدن هواداران از زمین خارج شد.
خیلی زود سن اهدای مدال و سکوی قهرمانی که به نام امیرالمومنین حضرت علی (ع) مزین شده بود برپا و تدارکات نورپردازی و آتش‌بازی آماده شد. همه چیز برای اهدای مدال به تیم قهرمان آماده بود. تک‌تک بازیکنان پس از اعلام اسمشان برای دریافت مدال از دست مسئولان و عکس یادگاری با جام وارد سالن می‌شدند.
پس از اهدای مدال به اعضای تیم فوتسال گیتی‌پسند و تجمعشان بر روی سکوی قهرمانی، جام توسط استاندار اصفهان به کاپیتان تیم اهدا شد تا وی در تشویق بی‌امان هواداران حاضر و نورپردازی و موسیقی، جام را روی سکو کنار هم تیمی‌ها بالا ببرد.
با رسیدن شمارش معکوس به عدد یک جام قهرمانی توسط تیم گیتی‌پسند بالا برده شد و نورپردازی و آتش‌بازی درخوری در سالن اجرا شد که شور و شوق قهرمانی و کسب جام را چندین برابر کرد. به نوبت جام در دستان بازیکنان بالا می‌رفت و عکس یادگاری گرفته می‌شد. پس از گرفتن عکس یادگاری بازیکنان با جام، هواداران حاضر در سالن به میان زمین آمدند تا با تیم محبوبشان در روز قهرمانی عکس بگیرند.
تمام سالن را دودی غلیظ و مه باقی مانده از آتش‌بازی پر کرده بود و زمین بازی مملو از هوادارانی بود که با هیجان اسامی بازیکنان را صدا می‌زدند و برای گرفتن عکس یادگاری در نوبت می‌ایستادند. کم‌کم با گذشت نیم ساعت جمعیت هواداران کم شد، بازیکنان برای برپایی جشن قهرمانی به رختکن رفتند و مسئولان نیز سالن را ترک کردند تا نوید تمام شدن جشن قهرمانی را بدهند. در حالی که سازه‌ها و چراغ‌های نورپردازی جمع می‌شد و بازیکنان برای گرفتن آخرین عکس‌ها در خلوتی سالن به زمین برگشتند، یکی از بازیکنان گیتی‌پسند در حالی که دست بر شانه هم تیمی‌اش انداخته بود گفت: «درسته قهرمان شدیم اما از فردا باز باید تمرین و تلاش کنیم تا آماده بمونیم». قهرمانی در کنار امید و انگیزه، تلاش و جنگیدن می‌خواهد، فعل‌هایی که گیتیزن‌ها به خوبی با آن برای رسیدن به قله آشنا بودند.