به گزارش خبرنگار ، بیشتر از یک‌سال می‌شود که جنگ روسیه با اوکراین ضرر بسیار هنگفت و جبران‌ناپذیری به فوتبال این کشور وارد و آن‌ها را چند سال از سایر کشورهای هم‌سطح فوتبالی خود دور کرده است. روس‌ها در شرایطی که پس از میزبانی جام‌جهانی ۲۰۱۸ فوتبال خودشان را برای حضور در جام‌جهانی ۲۰۲۲ آماده می‌کردند با تحریم سفت‌وسخت فیفا روبه‌رو شدند و از آنجا بود که روسیه از حضور در رقابت‌های یورو به‌میزبانی آلمان و المپیک ۲۰۲۴ پاریس منع شد. ضمن اینکه نام باشگاه‌های این کشور نیز از سربرگ تورنمنت‌های معتبر فوتبالی خط خورد.
البته به‌نظر می‌رسید مدیران ارشد کشور روسیه با این قضایا مشکلی ندارند و بر مواضع‌شان استوارند؛ با تمام این تفاسیر اما آن‌ها دست روی دست نگذاشتند و به‌دنبال راه‌وچاره‌ای گشتند تا اینکه به قاره آسیا برخوردند. فدراسیون فوتبال روسیه فقط کنفدراسیون فوتبال آسیا را به‌عنوان راه‌حل این مشکل روبه‌روی خود دید تا تیم‌های ملی و باشگاه‌های این کشور بتوانند در رقابت‌های بین‌المللی حضور پیدا کنند. روس‌ها که قاره آسیا را فرشته‌نجات خود می‌دیدند در جلسات کمیته‌اجرایی اتحادیه فوتبال کشورشان به این جمع‌بندی رسیدند که به عضویت قاره آسیا دربیایند.
سرانجام روز گذشته بود که در خبرها عنوان شد کنفدراسیون فوتبال آسیا پیوستن روسیه به AFC را تائید کرده است و در مطلبی دیگر برگزاری تورنمنت آسیایی که نام روسیه در آن دیده می‌شد، مخاطبان را بر این باور داشت که قطعاً چنین اتفاقی رخ داده است. اما هرچقدر که روسیه به‌دلیل رهایی از تحریم‌ها در حوزه فوتبال خوشحال است پیش‌بینی می‌شود عده کثیری از مردم کشور خودمان نسبت به تحقق‌یافتن این اتفاق خوشحال نباشند زیرا قطعاً حضور پیدا کردن تیم‌های ملی در رده‌های مختلف و تیم‌های باشگاهی این کشور تبعاتی برای برخی تیم‌ها به‌دنبال خواهد داشت.
همان‌طور که می‌دانید چنانچه پیوستن فوتبال روسیه به آسیا قطعی شود، تیم‌های باشگاهی این کشور نیز در رقابت‌های لیگ‌قهرمانان آسیا شرکت خواهند کرد و این مسئله تهدیدی جدی برای تیم‌های مدعی به‌شمار می‌رود. از زنیت سنت‌پترزبورگ روسیه که قهرمان بلامنازع لیگ برتر این کشور است تا زسکامسکو به‌عنوان رقیب جدی زنیتی‌ها گرفته تا اسپارتاک‌مسکو و لوکوموتیومسکو و چند تیم دیگر مانند دینامومسکو همگی تجربه طولانی‌مدت و موفق بازی در لیگ‌قهرمانان اروپا دارند و چالش جدیدی به‌نام لیگ‌قهرمانان آسیا برایشان خیلی دشوار نخواهد بود.
خلاصه بگوئیم حضور روسیه در آسیا یک تهدید جدی برای فوتبال ایران است و در رده‌های ملی و باشگاهی به ما ضربه می‌زند؛ البته که در حالت عادی این اتفاق اهمیت چندانی برای کشورهایی مانند ژاپن و قطر ندارد اما به‌حدی بد هستیم که نمی‌توان زانوی غم به‌بغل نگرفت. بزرگ‌ترین دستاورد باشگاه‌های فوتبال ایران در لیگ‌قهرمانان آسیا طی ۲۲ سال اخیر فقط چهار نایب‌قهرمانی بوده که توسط سه تیم (سپاهان، ذوب‌آهن و پرسپولیس) به‌دست آمده اما در همین دوران هشت قهرمانی توسط تیم‌های کشور کره‌جنوبی به‌دست آمده و چهار قهرمانی سهم تیم‌های ژاپن و عربستان بوده است.
همچنین از میان باشگاه‌های کشور چین دو قهرمانی و از بین باشگاه‌های استرالیا، قطر و امارات نیز یک قهرمانی در رقابت‌های لیگ‌قهرمانان آسیا رقم خورده است و در کمال تعجب هیچ نامی از باشگاه‌های ایرانی در این فهرست دیده نمی‌شود. آن‌هم درحالی که فوتبال ملی‌مان اول آسیا است و در باشگاهی ادعاها فراتر از واقعیت‌هاست. از سال ۲۰۱۱ تا ۲۰۲۲، باشگاه‌های ایرانی ۴۲ مرتبه در لیگ‌قهرمانان آسیا حاضر بوده‌اند که ماحصل آن، دو فینال و دو نایب‌قهرمانی (پرسپولیس) بوده است. ۱۸ مرتبه در مرحله‌گروهی از گردونه رقابت‌ها حذف شده‌اند (سپاهان پنج مرتبه، تراکتور چهار مرتبه، استقلال سه مرتبه، پرسپولیس و فولاد دو مرتبه، ذوب‌آهن و شهرخودرو هرکدام یک مرتبه).
علاوه‌بر این‌ها، در مرحله یک‌هشتم نهایی این رقابت‌ها (استقلال چهار مرتبه، ذوب‌آهن سه مرتبه، پرسپولیس و تراکتور دو مرتبه، فولاد و استقلال خوزستان هرکدام یک مرتبه) مقابل حریفان شکست خورده و مجموعاً ۱۳ بار باشگاه‌های ایرانی در این مرحله با جام خداحافظی کردند. در مرحله یک‌چهارم نهایی نیز ۷ تیم ایرانی حضور داشته‌اند (سپاهان دو مرتبه، استقلال، پرسپولیس، ذوب‌آهن فولاد و نفت تهران هرکدام یک مرتبه) و با شکست مقابل حریفان از صعود به نیمه‌نهایی بازماندند و استقلال و پرسپولیس هرکدام یک‌بار در نیمه‌نهایی با پذیرش شکست به فینال نرسیدند.
خلاصه عملکرد باشگاه‌های ایرانی طی ۱۰ سال اخیر در لیگ‌قهرمانان آسیا نشان می‌دهد هنوز پیشرفتی از سوی آن‌ها حاصل نشده و از آنجا که از سال ۲۰۱۴ غرب و شرق از مرحله گروهی تا فینال به‌هم نمی‌خورند مقابل تیم‌های قطری، عربستانی و سایر کشورهای همجوار به‌شدت ضعیف بوده‌ایم و چیزی برای ارائه نداشتیم و در دو فینالی که به‌دست آمده نیز ژاپنی‌ها و کره‌ای‌ها مچ نماینده‌مان را خوابانده‌اند. حال تصور کنید علاوه‌بر این‌ها، با فرمت جدیدی که لیگ‌قهرمانان آسیا خواهد داشت، در کنار تیم‌های غربی و شرقی، باشگاه‌های روسی هم حضور پیدا کنند.
باتوجه به شرایط فعلی فوتبال‌مان و اتفاقاتی که در فصول اخیر شاهد آن‌ها بوده‌ایم، اگر غیرحرفه‌ای‌گری‌ها از سوی باشگاه‌های ایرانی تداوم داشته باشد دیگر صعود از مرحله‌گروهی لیگ‌قهرمانان آسیا نیز برایمان به آرزو تبدیل خواهد شد. باشگاه‌هایی نظیر زنیت، کراسنودار، اسپارتاک و.. که سال‌ها در لیگ‌قهرمانان اروپا حضور داشته‌اند به‌دست تقدیر به آسیا می‌آیند و کشورهای متمول عربی به‌همراه قدرت‌های شرقی با آن‌ها برای تصاحب جام قهرمانی خواهند جنگید اما تعدادی از باشگاه‌های ما هنوز سودای کسب مجوز حرفه‌ای را دارند و تعدادی دیگر به‌جز صعود به این بازی‌ها به‌دلیل مشکلات مالی و سخت‌افزاری، هدف خاصی را دنبال نخواهند کرد.
البته شنیده‌ها حکایت از این دارد الکساندر چفرین رئیس یوفا برای خروج روسیه از اتحادیه اروپا و نشان دادن چراغ سبز اعلام آمادگی کرده است و AFC حق دارد فدراسیون روسیه را بپذیرد. با این وجود، "فیفا ممنوعیت حضور روسیه در مسابقات تحت نظارت خود را لغو نخواهد کرد، بنابراین هیچ تغییر اساسی برای اتحادیه فوتبال در نظر گرفته نشده است. یوفا روشن می‌کند که تحت مدیریت فعلی، بازگشت اتحادیه فوتبال روسیه به یوفا در سال‌های آینده بسیار دشوار خواهد بود." باید دید براساس چنین قانونی شرایط چگونه برای روس‌ها در قاره‌کهن دنبال خواهد شد.
لازم به‌ذکر است باوجود تمام نگرانی‌ها، هنوز ماجرای پیوستن روسیه به فوتبال آسیا قطعی نشده و تمام آنچه در رسانه‌ها از آن گفته می‌شود شایعاتی بیش نیستند. چرا که روسیه جهت پیوستن به قاره آسیا ابتدا باید با فیفا و یوفا نامه‌نگاری کند و به یوفا اعلام کند که قصد ترک حوزه اروپا را دارد. سپس درخواست رسمی خود را به کنفدراسیون فوتبال آسیا ارائه کند تا اعضای هیئت‌اجرایی AFC با طرح درخواست روسیه جهت پیوستن به حوزه آسیا موافقت کرده و آن‌را مصوب کنند. سپس به فیفا و اتحادیه فوتبال اروپا اطلاع‌رسانی شود.
با تمام این تفاسیر، تفاوتی در اصل ماجرا ایجاد نمی‌شود و باید نگران فوتبال ایران در آسیا خصوصاً رده باشگاهی باشیم. حتی اگر تهدید حضور روس‌ها در قاره‌کهن نیز در نطفه خفه شود باز هم نباید فراموش کنیم طی این سال‌ها هیچ دستاوردی در مبارزه با سایر باشگاه‌های آسیایی نداشته‌ایم. دست‌وپنجه نرم‌کردن با مشکلات ریز تا درشت در فوتبال باشگاهی به یک عادت و روزمرگی تبدیل شده و ایرادات فاحش مدیریتی، نبودن شفاف‌سازی، فراهم نبودن امکانات ازجمله VAR و زمین چمن مناسب، بودجه‌های تعیین‌شده و خیلی از مسائل دیگر ما را در این بیراهه تنهاتر خواهد کرد و قطعاً تا زمانی‌که باشگاه النصر کریستیانو رونالدو را جذب می‌کند و ما همزمان به‌دنبال آوردن سیستم کمک‌داور ویدیوئی به لیگ برتر ایران موهای‌مان سپید می‌شود هیچ پیشرفتی حاصل نخواهد شد.